اسب در تاریخ (قرآن)در آیات قرآن به استفاده از اسب در زمان‌های گذشته اشاره شده است. ۱ - نشانه‌گذاری اسبهانشانهگذارى اسب‌ها در زمان‌هاى گذشته: «زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء ... وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ ...؛محبّت امور مادى، از قبيل زنان ... و اسبهاى ممتاز ... در نظر مردم جلوه داده شده است....» «مسومه» احتمال دارد از «سوم» به معنای چریدن و از «سومه و سیمه» به ضم سین، به معنای علامت و نشانه باشد. برداشت یاد شده، بنابر احتمال دوم است. ۲ - اسب در دوران سلیماناستفاده از اسب در دوران سلیمان علیه‌السلام: «وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ... • إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ؛ما سليمان را به داود بخشيديم؛ ... به خاطر بياور هنگامى را كه عصرگاهان اسبان چابك تندرو را بر او عرضه داشتند.» ۳ - اسب در صدر اسلاماسب، حیوانی مفيد و كارآمد در جنگ‌هاى صدر اسلام: ۱. «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ ...؛براى مقابله با آنها (دشمنان)، هر چه در توان داريد از نيرو و از اسبهاى ورزيده آماده سازيد، تا به وسيله آن، دشمن خدا و دشمن شناخته شده خويش را بترسانيد! و دشمنان ديگرى غير از اينها....» ۲. «وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا • فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا • فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا • فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا • فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا؛سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند، و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سم‌هايشان با سنگ‌هاى بيابان)، و سوگند به هجوم آوران در سپيده دم، كه گرد و غبار به هر سو پراكندند، و ناگهان در ميان جمع دشمن ظاهر شدند.» ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۸۸، برگرفته از مقاله «اسب در تاریخ ». |